Reinhold’s vision on photography (a guestwriter)

Today a bit of a reading in Dutch. I was thinking about having people write periodically a topic on this blog and the first one that came to mind was a friend and great photographer. Don’t forget to watch his pictures with the link underneath the text or leave a message.

Vandaag nog eens in het nederlands, ik wou een gastschrijver en de eerste die mij te binnenschoot was Reinhold, een vriend en super fotograaf waar ik naar opkijk. Ik had gevraagd om zijn visie op fotografie te delen met dit blog en wat hij mij bezorgde is weer een pareltje waar ik mij volledig in terug kan vinden. Ik vermoed onze vriendschap ook een deel gevormd is doordat onze neuzen in een gelijke richting staan als we het over fotografie hebben.

Maar ik hou jullie niet langer in spanning! Vergeet ook niet de link onderaan te bezoeken.

 

Een stukje ivm fotografie schrijven? Een insight hoe je naar fotografie kijk? Dat kreeg ik via messenger van Facebook binnen van de beheerder van deze blog. Ik ken Wim nu al een paar jaar. Het is niet de fotografie die ons bijeen gebracht heeft, maar het is wel de fotografie die ons blijft binden. Ook al omdat we beiden veelklikkers, beeldenverslinders en bebaard zijn. Ondanks dat we alle twee nogal sociaal ingesteld zijn en ons inzetten voor onze omgeving kijken we anders naar foto’s. We kijken anders om een beeld te maken, na te bewerken of te beoordelen.

Als ik zeg dat ik een beeldenverslinder ben, dan heb ik het over al die beelden die voor mijn netvlies voorbij komen, online of live. Terwijl ik rondwandel maak ik permanent beelden in mijn hoofd. Ik stel me telkens de vraag: “Zou ik daarvoor stoppen om een beeld te maken? Hoe moet ik dat kadreren? Welke lens neem ik daar best voor?” Online schuim ik de social media af, Pinterest, Facebook, 500px en instagram, om beelden al dan niet, te “liken” of “hearten” of “faven”. Al moet ik eerlijkheidshalve zeggen dat ik dat probeer aan banden te leggen. Je wordt als kijker overstelpt door zo veel foto’s dat je murw geslagen wordt door slechte beelden die massaal geliked worden, waardoor ze in wedstrijden vooraan staan in het rijtje van winnende beelden. Op veel van die websites worden de foto’s massaal “geliked” en “geshared” van halfnaakte dames tussen 7 & 77 jaar in platte nikszeggende liefst zo veel mogelijk onthullende poses. Ik kijk ook graag naar een sensuele foto. Maar wat al die fotografen presenteren als sexy, of boudoir, of ronduit pornografisch, heeft niets met sensualiteit te maken. Dat is één van mijn frustraties binnen al deze “communities”.

Maar dit gaat niet over mijn frustraties binnen de huidige fotografiewereld. Het gaat over hoe ik naar fotografie kijk. Voor ik hier verder op inga moet ik jullie vertellen dat ik een kunstenaars opleiding heb genoten.Ik ben een beeldend kunstenaar. Schilderen, tekenen, beeldhouwen, multimedia, airbrush, lithografie, zeefdruk, etsen. Ik heb mijn verhaal altijd al willen vertellen met beelden. Fotografie is altijd een onderdeel geweest van mijn leven met een moeder en een grootvader die daarmee bezig waren. Ondanks die opvoeding heeft het toch geduurd tot de geboorte van mijn nu oudste dochter, en het ontdekken van de digitale fotografie, om de draad van de fotografie op te nemen en er iets mee te doen. Zoals veel kunstenaars gebruikte ik al de fotografie als een soort geheugensteuntje om mijn creaties te maken. Het is pas in 2007 dat ik besefte dat ik eigenlijk een luie kunstenaar ben, en dat de snelste manier om mijn verhaal te vertellen gewoon de fotografie was.

Nu kennen jullie een beetje mijn achtergrond, en dat zal misschien verklaren hoe en waarom ik naar fotografie kijk. Dat is tweezijdig. Enerzijds heb je de technische kant. Wat je doet, Hoe je het doet, Waarom je het doet. Anderzijds heb je een manier van kijken naar beelden. Kijken naar je eigen beelden of die van iemand anders.

Laten we beginnen met de technische kant. Voor mij is fotografie een symbiose tussen de koude technologie en de kunstenaar die de technologie hanteert. Iedereen die zich fotograaf wil noemen is afgestapt van de automatische knop dat op de keuzeknop staat. De meesten willen zo veel mogelijk controle over hun beeld. De huidige camera’s zijn zo geavanceerd dat een beetje automatisme toegelaten wordt. Vooral als het snel moet gaan en er verschillende lichtomstandigheden voorspeld worden. De technologische kant ga ik jullie niet moeten uitleggen. Wie dat niet kent geraakt snel verveeld, en voor de kenners sta ik te preken voor een lege kerk. Wie interesse heeft in de meer technische kant kan altijd terecht voor een persoonlijke babbel. Of spreek eens af met gelijkgezinde zielen om van elkaar te leren.

Het allerbelangrijkste van de camera; of dat nu een smartphone is, een all-in-one, de goedkoopste dslr, een oude polaroid, of zelfs de laatste nieuwe Hasselblad, is de mens die achter de camera staat. Het oog waarmee hij kijkt is van essentieel belang. Ook leren werken met de beperkingen van je eigen camera is belangrijk om op een relaxte manier je ding te doen. Iemand die met zijn smartphone crappy foto’s maakt zal dat met de laatste nieuwe Canon of Nikon ook doen. Het is niet omdat hij plots een (semi)professioneel toestel in de handen krijgt dat er plots topfoto’s uit de printer rollen.

Daar tegenover staat dat iemand met een goed oog voor kadrering, timing en compositie kan geholpen worden door de technologie, om te helpen het beeld te maken zoals hij het voor ogen heeft. Klaarder, netter, minder ruis, betere belichting, noem maar op. De keuze maken in de ontelbare mogelijkheden is moeilijk, en een fotograaf met een volle portemonee is een raar dier dat nogal last kan hebben van G.A.S. (gear acquisition syndrome) waardoor soms overhaaste of nutteloze aankopen gedaan worden. Wie heeft er in zijn fototas niets zitten dat hij/zij maar één keer heeft gebruikt om dan weer in de tas te steken om nooit meer te gebruiken? Haal dat uit je fototas, maak er een mooie foto van en verkoop het aan de volgende fotograaf die dat nodig acht in zijn fototas.

Je camera leren kennen waarmee je werkt. Het is goed om te weten waar alle knopjes staan. Wat zeer belangrijk is, is de lens waarmee je werkt leren kennen. Dan heb ik het tegen de mensen die werken met apparaten waarvan de lens kan verwisseld worden. De beste tip die ik kan geven is: “koop een lens en zet ze op je toestel voor minstens 1 jaar. Doe met deze combinatie alles wat op je pad komt dat jaar, en experimenteer. Mis je soms iets met die lens, maak dan een analyse van wat je juist mist, en ga dan pas over naar de aankoop van eventueel een andere lens. Zoals elk beginnend fotograaf ben ik gestart met de goedkoopste dslr met een 18-55mm kitlens. De volgende stap voor mij was een allround lichtsterke lens. De keuze viel al snel op de niet goedkope 24-70mm f2.8. Maar door de vele commentaren die ik las over lenzen met een vaste focus werd mijn GAS aangewakkerd en wou ik ook zo’n lens in mijn tas hebben. Het was even slikken toen ik de prijzen zag van de 35mm’s, de standaard lens van de groten der aarde, maar een 50mm f1.8 paste binnen het budget. De 50mm belande eerst in de fototas. Waar kun je nu een vaste focus voor gebruiken? Als ik eens portretten doe haal ik die uit. Nadat ik de 24-70 van 2kg aan mijn zij had gedragen en het beu werd om dat gewicht altijd bij mij te hebben, en ik ook een dipje kreeg in mijn fotografisch wereldje ging ik te rade op het wereldwijde web waar er telkens één tip werd gegeven die later simpel doch effectief bleek. Eén camera, één lens en go! De 50mm werd opgevist en ben ik één jaar enkel met de 50mm opgetrokken. Daarna heb ik dat gedaan met een 85mm f1.4, en toen mijn dochter door een verkeerd manoeuvre de 50mm liet vallen, werd deze vervangen door een 28mm f2.8. Net als dat een fotograaf een beetje verliefd moet zijn op zijn onderwerp viel ik als en blok voor deze primelenzen. Ondertussen ben ik een adept van lenzen met een vaste focus, alhoewel ik voor opdrachten nog steeds de 24-70 boven haal als een trouw werkpaard. De vaste focus lenzen gebruik ik voor alle andere dingen. Robert Capa (Magnum & oorlogsfotograaf) heeft ooit gezegd: “If it’s not good enough, you’re not close enough” En hij heeft gelijk! En hoe je het nu draait of keert met een telelens kom je er niet, de verplichting bij een vaste focus om zelf naar je onderwerp toe te stappen geeft een andere dimensie aan het uiteindelijke resultaat. Je moet mij niet geloven, dat is mijn visie op beelden maken.

Naar je eigen beelden kijken, ze presenteren aan iemand anders, en foto’s bekijken van andere fotografen.

Objectief naar je eigen beelden kijken is een discipline op zich. Elk beeld dat je gemaakt hebt heeft een zekere emotionele lading waardoor je gebonden wordt aan dat beeld. Wat logisch is als je er van uitgaat dat je liefde voelt voor je onderwerp. Zo lang die beelden in je fotoalbum staan of op je computer, of zelfs op sociale media om je familie en vrienden op de hoogte te houden wat je aan het doen bent of wat je bezig houd is er geen vuiltje aan de lucht. Je familie en vrienden gaan dat massaal liken en faven of hearten en commentaren geven als “mooie foto, knap, fantastisch beeld” waardoor je als beginnend of ambitieus fotograaf op het verkeerde been wordt gezet. Het wordt pas spannend als je die zelfde beelden gaat presenteren op fora waar de mensen geen band hebben met je familie of vrienden. Die beginnen plots over compositie en belichting, kadrering en zien iets totaal anders in je beeld. Die peter van je dochter wordt plots een vieze pedofiel. En dan is er iemand die begint over afgehakte ledematen en storende elementen op de achtergrond. Er zijn fora genoeg waar het rondloopt van betweterige fotografen, amateur en professioneel, die vast geroest zitten in hun regeltjes.

Het is vooral belangrijk dat je je eigen ding blijft doen waar je je zelf goed bij voelt. Maar besef dat als je een beeld naar buiten brengt dat je de emotie die jij in het beeld ziet ook zichtbaar is voor de kijker. Kijk naar andere fotografen, en zie hoe zij dat aanpakken. Kan je naar een beeld kijken en daar een emotie of een gedachte bij plaatsen? En past voor jouw de titel die de fotograaf er aan gegeven heeft, of geeft die titel juist meer duiding? Je moet voor jezelf de oefening maken.

Kijken naar een beeld impliceert dat je een mening hebt bewust of onbewust.

Ik zie al enkelen boos kijken om mij tegen te spreken. Wacht even ik leg het uit. Iedereen kan zeggen of een beeld goed is of niet goed is. Vragen aan de kijker waarom het beeld voor hem/haar goed of slecht is, is een andere zaak. Een oordeel vellen over iets heeft met veel dingen te maken. Opvoeding, kennis van zaken, persoonlijke ervaringen, noem maar op. Iemand die nog nooit van Henri-Cartier Bresson heeft gehoord zal anders reageren op een foto dan iemand die het laatste boek van Zanele Muholi heeft gekocht. Ik zeg niet dat dat moet. Zonder kennis van iets een beeld becommentariëren kan verfrissend zijn voor de maker. Niets is zo ontnuchterend dan de waarheid uit een kindermond te horen. Volwassenen hebben het daar moeilijker mee.

Net zoals katholieken de wijsheid in pacht hebben met 1 boek, en wetenschappers na het lezen van hun 10.000ste boek of thesis nog steeds met vragen zitten, ben ik een foto-poly-theïst. In het begin dat de microbe je te pakken heeft begin je met de tijdschriften en de magazines. Als Vlaming ben je redelijk beperkt door een paar Hollandse boekjes en één Vlaams boekje. Op dat moment gaat er een wereld open, maar ga je al snel tegen de grenzen aanschurken omdat ze allemaal uit hetzelfde plasje blijven putten. De volgende stap zijn dan de boeken die soms een hele hap uit je portemonnee nemen. Daarom ben ik een fan van kringloopwinkels en o.a. De Slegte. Je hebt er niet de laatste nieuwe edities, maar wel pareltjes en ontdekkingen voor een fractie van de prijs. Dan ga je op reis naar het buitenland en stap je een boekenwinkeltje binnen om de lokale magazines eens te bekijken en kom je buiten met een Frans, Engels of Duits fotoboekske, in mijn geval, en besef je het dan pas echt van die Hollandse “plas” en groeit het besef dat er meer is. Daarvan vind ik 500px grappig. Als ik die community mag geloven wordt mijn soort fotografie meer gesmaakt in Canada, de States, Japan, Rusland, Oost-bloklanden, het midden-oosten. Weinig Belgen en Nederlanders tussen mijn “volgers” en “likers” of “favers”.

Na een boekenkast vol gekocht en gelezen te hebben over fotobesprekingen, algemene fotografie, beelden van andere fotografen gezien te hebben ben ik tot één conclusie gekomen

Een foto moet minimum drie elementen hebben die er voor zorgen dat het een goed beeld wordt:

  • Gelaagdheid
  • Verhaal
  • Een onderwerp
  • emotie
  • compositie

Gelaagdheid: Een goede foto heeft 3 lagen. Neen niet die van photoshop. Je onderwerp en een voor- en achtergrond die je onderwerp ondersteunen.

Verhaal: Vertelt je beeld een verhaal? Kijk naar de laatste winnaars van de worldpressphoto. Dat zijn alleenstaande beelden die voor zich spreken.

Een onderwerp: Een kerk, een model, een fiets, de hondendrol op je stoep.

Emotie: Op de worldpressphoto tentoonstelling van 2016 hing één beeld. Als stoere papa van 2 fantastische dochters stond ik te wenen, het water staat nog in mijn ogen als ik er aan denk, bij een beeld van een vader die zijn dode dochter op zijn schoot houd na het zoveelste bombardement in Syrië. Dit was nu wel een beeld bedoeld om emoties los te weken in media. En de emotie in een beeld moet niet “zo” sterk zijn.

Compositie: De gouden regel, de regel van drie, de diagonalen, driehoeksmeting, whatever keeps you happy! Weet dat de beste beelden in de beeldende kunst al dan niet bewust deze regels volgen. Zelfs de natuur doet dat!

Het is vooral in het gedeelte emotie en verhaal waar de opvoeding een grote rol speelt.

Zo! Nu weet je hoe ik mijn beelden maak en hoe ik naar foto’s kijk. Dat wil niet zeggen dat ik het allemaal goed begrepen heb. Ik weet ook niet waarom een bijna abstracte foto van twee grasvelden die gedeeld worden door een rivier, waarin alles haarscherp is, de duurst verkochte foto ooit wordt. Er zijn dimensies, en lagen, in de fotografie die ik nog niet ken of begrijp.

Basis van alles is dat je je blijft amuseren en veel oefent! En doe vooral u “goesting”! Platte commercie kan eens plezant zijn om te doen, maar het gaat je geen voldoening geven op de lange baan.

Bij leven en welzijn groet ik jullie allen.

Veel fotografiegenot,

Reinhold

Aka Viking-Lion-Photography

https://500px.com/viking-lion-photography

You can leave a message for the writer or for me just tell us what you liked or didn’t like but keep it civilized!

Laat gerust een bericht achter voor Reinhold of mij, over wat je ervan vond, opmerkingen, … , maar hou het beleefd!

 

Wim

Related Images: